‘Ήταν πέντε, με γιγάντια κορμοστασιά, κι έπιναν καθισμένοι με τους αγκώνες στηριγμένους στο τραπέζι, σε μια σκοτεινή καμπίνα που μύριζε σαλαμούρα και θάλασσα. Το μέρος, πολύ χαμηλοτάβανο για τα κορμιά τους, χαμήλωνε ακόμα περισσότερο στην μιαν άκρη όπως στο εσωτερικό μεγάλης άδειας μαούνας και ταλαντευόταν ελαφρά, αφήνοντας μονότονο παράπονο, αργό, υπναλέο, θαρρείς.’
Έτσι ο Πιερ Λοτί (Pierre Loti 1850-1923) ξεκινά στο βιβλίο του ‘Ψαράς της Ισλανδίας’ να αφηγείται με λυρισμό μια ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν το σκληρό τοπίο της Βρετάνης, με τα θεόρατα κύματα που κτυπούν τις βραχώδεις ακτές του και οι σκληροτράχηλοι ναυτικοί που περνούν τη μισή τους ζωή μεσοπέλαγα.
View original post 1,064 more words
